พี่รอดจากอาการมือตกสุดๆในชีวิตมาได้อย่างไร

เราเริ่มท้อถอยและฝีมือดิ่งลงมาเรื่อยๆราวกราฟหุ้น จนกระทั่งมือเริ่มกลับมาในปี 2016 และค่อยๆดีขึ้นทีละนิดค่ะ จนเราคิดว่าอยากจะเอาจริงเอาจังกับการวาดรูปอีก และเป็นไปได้ว่าการสอนดิจิตัลออนไลน์จะเป็นการสอนดิจิตัลครั้งสุดท้ายของเราที่ไม่ใช่ตัวต่อตัวเพราะเราอาจจะเก็บ Cintiq เอาไว้ค่ะ นอกนั้นถ้าสอน digital จะเป็นออนไลน์หรือไม่เราอาจจะเลิกสอนดิจิตัลไปเลย ขอดูสถานการณ์ก่อน เพราะเราจะจริงจังกับงานวาดด้วยมือจริงๆแล้วทีนี้

ตอนปี 2016 วาดไว้เยอะค่ะ แต่ว่าวาดไม่ได้ดั่งใจเสียส่วนใหญ่แต่ก็วาดๆไปโดยไม่มีความรู้สึกอะไรเลยเพื่อนเราที่เป็นชาวฝรั่งเศสก็บอกว่า “ยูไม่คิดจะสร้างเนื้อเรื่องเหรอ” “งานยูไม่มีเนื้อเรื่องเลยมีแต่สกิล” จนปลายปีเริ่มมาถามเพื่อนๆที่รู้จักว่าจุดเด่นงานเราคืออะไร เพราะดูเหมือนทดลองไปเรื่อยๆจนหลงทาง และฝีมือเริ่มกลับมาเข้าที่ในปี 2017 แต่ดันขาดจินตภาพค่ะ

พอดีคุยกับพี่แป้ง Wilasinee Tansuhaj แล้วพอจะนึกออกว่าภาพเราขาดส่วนผสมอะไรไปณ.ปัจจุบัน คือ มันเป็นงานลายเส้นที่มีอารมณ์แต่ขาดจินตภาพซะส่วนใหญ่
อย่างรูปนี้ http://meisan.deviantart.com/art/The-world-torn-us-268368583

เราจินตนาการเป็นเนื้อเรื่องยาวมากๆๆๆๆเป็นนิยายได้เล่มหนึ่งเลย(แต่เขียนนิยายไม่เป็น ให้เล่าอะได้) เราจินตนาการเพื่อนเราคนหนึ่งที่เขาอ่อนโยนเหมือนผู้หญิง แต่เข้มแข็งเหมือนผู้ชายให้เป็นมังกรผู้หญิงค่ะ แล้วเราเอาลักษณะนิสัยเขา มาใส่ในรูป คนๆนี้เวลาเดินจะเดินเร็วและสง่าเหมือนสิงโตล่าเหยื่อ และเวลาพูดเขาจะมี self-esteem สูงมาก จินตภาพมันเลยเกิดในภาพสูงมากออกมาเป็นภาพนี้ ที่สำคัญคือเราต้องดึงความรู้สึกให้คล้ายกับตอนเราวาดภาพนี้ออกมาให้ได้ งานอาจจะไม่ได้กลับไปเป็นเหมือนเดิมแต่มันอาจจะเป็นแนวใหม่หรือไม่อย่างไรเดี๋ยวคงต้องดู พี่แป้งเล่าให้ฟังถึงปิกาสโซ่ว่าการสร้างงานของเขามาจากผู้หญิงที่เขาหลงใหลซะส่วนใหญ่เขาใช้ผู้หญิงเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างงาน

สำหรับคนที่มือตกแล้วมาวาดอย่างเรา สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ
กระดาษแผ่นใหญ่ กับ กระดาษเปล่าค่ะ เราแนะนำว่าถ้าคุณมือตกอยู่คุณอย่าฝืนทำงานชิ้นใหญ่ๆ ขนาดใหญ่มาก มันจะยิ่งทำให้คุณท้อ วาดกระดาษแผ่นเล็กๆเสร็จเร็วๆก่อนดีกว่าค่ะ ส่วนกระดาษเปล่า พอมือตก น่ากลัวมากค่ะ ไม่รู้จะวาดอะไรลงไปดี วาดไปก็ซ้ำๆกัน เพราะฉะนั้นควรจะเพิ่ม input หรือสิ่งที่เข้ามาก่อนค่ะ แล้วก็เพิ่มจินตภาพ อ่านนิยายบ้าง ฟังเพลง แล้วจินตนาการเรื่องออกมาบ้าง หรือไม่ก็ลองวิธีเรา เขียนแบบ improvisation คือการเขียนไปเรื่อยๆโดยไม่ต้องคำนึงถึงองค์ประกอบใดๆก่อนค่ะ

ถ้าถามว่าเสียใจไหมที่เหตุการณ์มันกลายเป็นรูปแบบนี้ ไม่เสียใจค่ะ
เราได้อะไรหลายๆอย่างจากเหตุการณ์นี้ และทำให้เรากลับมาเป็นมือใหม่ในการพัฒนา เราจะได้รู้ว่าจริงๆที่นักเรียนมือตก วาดไม่เก่งขึ้น มันเป็นเพราะอะไร และสามารถแก้ไขได้ค่ะ จำไว้ค่ะ ความสำเร็จในชีวิตคนเรามันคือความสุข และมันไม่ได้เกิดขึ้นเพียงหนเดียวในชีวิตคุณ อย่าไปยึดติดกับมันค่ะ

อะไรที่ทำให้ฟื้นคืนการมือตกได้
-สมุดเสก็ตซ์เล่มเล็กที่เมื่อกางออกมาแล้วพอๆกับ A4 แต่เล็กกว่าค่ะ การวาดบนกระดาษเล็กๆจะทำให้ท้อถอยน้อยกว่ามากและงานเสร็จเร็ว เราไม่ได้สนับสนุนให้ใช้ของแพงมากในทีแรกแต่เราใช้ Moleskine เพราะว่าจะได้เก็บเป็น archive ดูพัฒนาการ เป็น format เดียวกันค่ะ
-การกลับไปสู่การวาดแบบกระดาษและมือค่ะ เนื่องจากคอมพิวเตอร์นั้นบางทีในบางความรู้สึกวาดแล้วสัมผัสยังไงก็สู้กระดาษจริงๆไม่ได้เลย และการวาดออกมาแล้วได้อย่างใจสำคัญมาก
-ดินสอใช้ 0.5 2b ค่ะอย่าเพิ่งใช้ 0.3 จนกว่าลายเส้นจะเสถียร
-ลองกลับไปวาดสไตล์เก่าที่เราเคยวาดได้ค่ะ สัมผัสความรู้สึกเก่าๆ
-อย่าฝืนวาดรูปค่ะ อย่าฝืนวาดในสิ่งที่ไม่อยากวาดและสไตล์ที่ไม่อยากในเบื้องต้น คุณต้องสนุกกับการวาดภาพให้ได้เหมือนเดิมก่อนแล้วค่อยๆพัฒนาจากตรงนั้น